Bitwa Pod Northallerton

Bitwa pod Northallerton – starcie zbrojne, które miało miejsce 22 sierpnia 1138 roku pod Northallerton w regionie Yorkshire and the Humber, hrabstwie North Yorkshire w ramach angielskiej wojny domowej toczonej w latach 1135–1154. Przed bitwąPo śmierci króla angielskiego Henryka I, rozpoczęła się walka o władzę pomiędzy córką króla Matyldą (Maud) i jej kuzynem Stefanem, księciem Boulogne. Po stronie Matyldy stanęła Szkocja, jednak to Stefan pozyskał koronę dla siebie. Król Szkocji Dawid I nie pogodził się z tym faktem, dokonując w roku 1138 dwukrotego najazdu na północną Anglię. W obu przypadkach Stefanowi stojącemu na czele angielskiej armii królewskiej udało się odeprzeć Szkotów. Latem jednak Stefan zmuszony był do zwalczania rewolty szlachty na południu kraju, co sprowokowało Dawida I do trzeciej próby ataku na terytorium Anglii. BitwaSiłami angielskimi dowodził Thurstan, arcybiskup Yorku. Zebrał on mieszaną armię z rejonów Yorkshire i Nordmidlands, oddziały miejscowych baronów a także wojska obywatelskie z Yorku, Beverley, Ripon i Durham. Wojskom angielskim towarzyszyły wozy taborowe na których znajdowały się chorągwie Św. Piotra z Yorku, Św. Jana z Beverley, Św. Wilfrida z Ripon oraz Św. Cuthberta z Durham. Właśnie dzięki tym sztandarom bitwa nazywana jest w Anglii bitwą sztandarową. Anglicy zdecydowali się na nocny marsz, dzięki któremu o godź, 6 rano dia 22 sierpnia podeszli pod stanowiska zaskoczonych Szkotów.

Bitwa pod Northallerton – starcie zbrojne, które miało miejsce 22 sierpnia 1138 roku pod Northallerton w regionie Yorkshire and the Humber, hrabstwie North Yorkshire w ramach angielskiej wojny domowej toczonej w latach 1135–1154. Przed bitwąPo śmierci króla angielskiego Henryka I, rozpoczęła się walka o władzę pomiędzy córką króla Matyldą (Maud) i jej kuzynem Stefanem, księciem Boulogne. Po stronie Matyldy stanęła Szkocja, jednak to Stefan pozyskał koronę dla siebie. Król Szkocji Dawid I nie pogodził się z tym faktem, dokonując w roku 1138 dwukrotego najazdu na północną Anglię. W obu przypadkach Stefanowi stojącemu na czele angielskiej armii królewskiej udało się odeprzeć Szkotów. Latem jednak Stefan zmuszony był do zwalczania rewolty szlachty na południu kraju, co sprowokowało Dawida I do trzeciej próby ataku na terytorium Anglii. BitwaSiłami angielskimi dowodził Thurstan, arcybiskup Yorku. Zebrał on mieszaną armię z rejonów Yorkshire i Nordmidlands, oddziały miejscowych baronów a także wojska obywatelskie z Yorku, Beverley, Ripon i Durham. Wojskom angielskim towarzyszyły wozy taborowe na których znajdowały się chorągwie Św. Piotra z Yorku, Św. Jana z Beverley, Św. Wilfrida z Ripon oraz Św. Cuthberta z Durham. Właśnie dzięki tym sztandarom bitwa nazywana jest w Anglii bitwą sztandarową. Anglicy zdecydowali się na nocny marsz, dzięki któremu o godź, 6 rano dia 22 sierpnia podeszli pod stanowiska zaskoczonych Szkotów.