Orfordness Lighthouse

De vuurtoren van Orfordness staat op de landtong Orford Ness in het Engelse graafschap Suffolk. De toren werd op 27 juni 2013 buiten gebruik gesteld, want door kusterosie dreigt het gebouw in zee terecht te komen. Kenmerken en uitrustingTot de buitendienstelling in 2013 vertoonde de toren om de 5 seconden een witte flits. Hiervoor was de toren uitgerust met een 4 ton zwaar fresnellenssysteem dat op een kwikbad roteerde en om de 15 seconden een omwenteling maakte. Het licht was, in ideale omstandigheden, zichtbaar tot op een afstand van 25 zeemijlen. De rode en groene sectorlichten, die onder het hoofdlicht in de ramen van de toren zelf waren aangebracht, waren zichtbaar tot op ongeveer 14 zeemijl. Rond 2010 bleek dat een zandbank die door een rood sectorlicht aangegeven werd, zich verplaatst had. Trinity House, de beheerder van de toren, paste de positie van de lenzen in het sectorlicht niet aan, maar installeerde een bijkomende rode projector die het gevaar aangaf. Verder was de vuurtoren voorzien van een Automatic Identification System of AIS (een installatie waarmee schepen automatisch gegevens kunnen uitwisselen zoals bijvoorbeeld hun plaats of bestemming). De toren had ook een Maritiem Mobile Service Identiteit-nummer (MMSI-nummer): een uniek getal van 9 cijfers waarmee hij als radiostation kon geïdentificeerd worden. GeschiedenisIn 1637 werden er in de omgeving van de toekomstige toren twee geleidelichten opgesteld, die samen een lichtlijn vormden. In 1780 werden deze houten constructies vervangen door twee bakstenen torens, het zogenaamde lage licht (low light) en het hoge licht (high light). Na ongeveer twaalf jaar dienst werd het lagergelegen licht door de kusterosie onderuitgehaald. Het nog overgebleven hogergelegen licht kreeg vervolgens de functie van laag licht. Uiteindelijk zou ook dit licht in 1887 door de kusterosie verdwijnen.

De vuurtoren van Orfordness staat op de landtong Orford Ness in het Engelse graafschap Suffolk. De toren werd op 27 juni 2013 buiten gebruik gesteld, want door kusterosie dreigt het gebouw in zee terecht te komen. Kenmerken en uitrustingTot de buitendienstelling in 2013 vertoonde de toren om de 5 seconden een witte flits. Hiervoor was de toren uitgerust met een 4 ton zwaar fresnellenssysteem dat op een kwikbad roteerde en om de 15 seconden een omwenteling maakte. Het licht was, in ideale omstandigheden, zichtbaar tot op een afstand van 25 zeemijlen. De rode en groene sectorlichten, die onder het hoofdlicht in de ramen van de toren zelf waren aangebracht, waren zichtbaar tot op ongeveer 14 zeemijl. Rond 2010 bleek dat een zandbank die door een rood sectorlicht aangegeven werd, zich verplaatst had. Trinity House, de beheerder van de toren, paste de positie van de lenzen in het sectorlicht niet aan, maar installeerde een bijkomende rode projector die het gevaar aangaf. Verder was de vuurtoren voorzien van een Automatic Identification System of AIS (een installatie waarmee schepen automatisch gegevens kunnen uitwisselen zoals bijvoorbeeld hun plaats of bestemming). De toren had ook een Maritiem Mobile Service Identiteit-nummer (MMSI-nummer): een uniek getal van 9 cijfers waarmee hij als radiostation kon geïdentificeerd worden. GeschiedenisIn 1637 werden er in de omgeving van de toekomstige toren twee geleidelichten opgesteld, die samen een lichtlijn vormden. In 1780 werden deze houten constructies vervangen door twee bakstenen torens, het zogenaamde lage licht (low light) en het hoge licht (high light). Na ongeveer twaalf jaar dienst werd het lagergelegen licht door de kusterosie onderuitgehaald. Het nog overgebleven hogergelegen licht kreeg vervolgens de functie van laag licht. Uiteindelijk zou ook dit licht in 1887 door de kusterosie verdwijnen.