Άλμπερτ Χωλ

Με την καθιερωμένη ονομασία Άλμπερτ Χoλ αναφέρεται η περισπούδαστη και ιστορική αίθουσα συναυλιών στο Λονδίνο, της οποίας η επίσημη ονομασία της είναι Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου. Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο σχήματος ροτόντας που βρίσκεται στην περιοχή του νοτίου Κένσινγκτον, γνωστότερη ως Αλβερτόπολη. ΙστορικόΤην ιδέα της δημιουργίας του είχε ο φιλόμουσος και ερασιτέχνης συνθέτης βασιλικός σύζυγος της Βασίλισσας Βικτωρίας, πρίγκιπας Αλβέρτος όταν στα πλαίσια της μεγάλης έκθεσης του Λονδίνου που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντ Παρκ το 1851, της οποίας ήταν πρόεδρος, βλέποντας το Κρύσταλ Πάλας που είχε ανεγερθεί τότε για τις ανάγκες της έκθεσης και που σημείωσε μεγάλη επιτυχία ανήγγειλε την ανάγκη της μελλοντικής ίδρυσης μιας μόνιμης μεγάλης αίθουσας τεχνών και επιστημών. Το 1861 πέθανε ο πρίγκιπας Αλβέρτος χωρίς να προλάβει να δει την ιδέα του να πραγματοποιείται. Τότε αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι διεργασίες της πραγμάτωσης του ονείρου του. Ένα μέρος των χρημάτων δόθηκε από τα έσοδα της προηγούμενης έκθεσης ενώ το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από δημόσιο έρανο που ενέκρινε η Βασίλισσα. Έτσι στις 20 Μαΐου του 1867 η Βασίλισσα Βικτώρια έθεσε το θεμέλιο λίθο ονομάζοντας το υπό ανέγερση κτίριο "Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλ" τιμώντας το νεκρό σύζυγό της. ΑνέγερσηΤην σχεδίαση του κτιρίου ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες υποστράτηγος Χένρυ Σκωτ και ο λοχαγός Φράνσις Φόουκ, αμφότεροι του Βασιλικού Μηχανικού και την κατασκευή οι αδελφοί Λούκας, όπου ακολουθώντας τη ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σε αναγεννησιακό ρυθμό ανήγειραν πενταώροφο αμφιθέατρο, ροτόντα με δύο κλιμακωτά φθίνοντα υπερώα που επιστέφονται με θόλο, συνολικού ύψους 40, 4 μ. σε ελαφρά ελλειψοειδή μορφή μήκους 80, 5 μ. και πλάτους 70, 5 μ. Κύριο υλικό της κατασκευής του χρησιμοποιήθηκε κόκκινο τούβλο και τερακότα και για τον θόλο μία σφυρήλατη μεταλλική κατασκευή με υαλοπίνακες. Εξωτερικά φέρει διακοσμητική ζωφόρο με δεκαέξι τμηματικές παραστάσεις, τέσσερις ανά περιφερειακό τεταρτημόριο, που απεικονίζουν τον «θρίαμβο των τεχνών και επιστημών», θυμίζοντας εκείνη της πομπής των Παναθηναίων του Παρθενώνα.

Με την καθιερωμένη ονομασία Άλμπερτ Χoλ αναφέρεται η περισπούδαστη και ιστορική αίθουσα συναυλιών στο Λονδίνο, της οποίας η επίσημη ονομασία της είναι Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου. Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο σχήματος ροτόντας που βρίσκεται στην περιοχή του νοτίου Κένσινγκτον, γνωστότερη ως Αλβερτόπολη. ΙστορικόΤην ιδέα της δημιουργίας του είχε ο φιλόμουσος και ερασιτέχνης συνθέτης βασιλικός σύζυγος της Βασίλισσας Βικτωρίας, πρίγκιπας Αλβέρτος όταν στα πλαίσια της μεγάλης έκθεσης του Λονδίνου που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντ Παρκ το 1851, της οποίας ήταν πρόεδρος, βλέποντας το Κρύσταλ Πάλας που είχε ανεγερθεί τότε για τις ανάγκες της έκθεσης και που σημείωσε μεγάλη επιτυχία ανήγγειλε την ανάγκη της μελλοντικής ίδρυσης μιας μόνιμης μεγάλης αίθουσας τεχνών και επιστημών. Το 1861 πέθανε ο πρίγκιπας Αλβέρτος χωρίς να προλάβει να δει την ιδέα του να πραγματοποιείται. Τότε αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι διεργασίες της πραγμάτωσης του ονείρου του. Ένα μέρος των χρημάτων δόθηκε από τα έσοδα της προηγούμενης έκθεσης ενώ το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από δημόσιο έρανο που ενέκρινε η Βασίλισσα. Έτσι στις 20 Μαΐου του 1867 η Βασίλισσα Βικτώρια έθεσε το θεμέλιο λίθο ονομάζοντας το υπό ανέγερση κτίριο "Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλ" τιμώντας το νεκρό σύζυγό της. ΑνέγερσηΤην σχεδίαση του κτιρίου ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες υποστράτηγος Χένρυ Σκωτ και ο λοχαγός Φράνσις Φόουκ, αμφότεροι του Βασιλικού Μηχανικού και την κατασκευή οι αδελφοί Λούκας, όπου ακολουθώντας τη ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σε αναγεννησιακό ρυθμό ανήγειραν πενταώροφο αμφιθέατρο, ροτόντα με δύο κλιμακωτά φθίνοντα υπερώα που επιστέφονται με θόλο, συνολικού ύψους 40, 4 μ. σε ελαφρά ελλειψοειδή μορφή μήκους 80, 5 μ. και πλάτους 70, 5 μ. Κύριο υλικό της κατασκευής του χρησιμοποιήθηκε κόκκινο τούβλο και τερακότα και για τον θόλο μία σφυρήλατη μεταλλική κατασκευή με υαλοπίνακες. Εξωτερικά φέρει διακοσμητική ζωφόρο με δεκαέξι τμηματικές παραστάσεις, τέσσερις ανά περιφερειακό τεταρτημόριο, που απεικονίζουν τον «θρίαμβο των τεχνών και επιστημών», θυμίζοντας εκείνη της πομπής των Παναθηναίων του Παρθενώνα.