Katedra Św. Andrzeja W Inverness

Katedra świętego Andrzeja – katedra diecezji Moray, Ross and Caithnes Szkockiego Kościoła Episkopalnego. Mieści się przy ulicy Ness Walk w mieście Inverness. Zaprojektowana przez Alexandra Rossa i zbudowana w latach 1866-1869. Zbudowana w stylu neogotyku angielskiego według francuskiego szkicu. Wzniesiona z różowego gruzowanego kamienia budowlanego z Conon z dodatkiem kremowego kamienia nadmorskiego, zadaszona dachówkami z zielonych łupków z Westmoreland. Kruchta flankowana przez wieże o kwadratowym planie, nawa główna i nawy boczne, niewielkie transepty, stalle i półośmiokątne zakończone apsydą prezbiterium, ośmiokątny kapitularz od liturgicznej strony północno-wschodniej. Liturgiczna fasada zachodnia, szczyt nawy głównej flankowany przez wieże. Wejście główne nakryte łukiem podtrzymywanym przez trzy rzędy trzonów wyrastających z pokrytych boazerią lamperii i zwieńczonych przez wykuty maswerkowy szczyt, w tympanonie portal z rzeźbioną grupą reliefową z kamienia portlandzkiego flankowany przez filary z żabkowanymi pinaklami. Szczyt flankowany przez trzystopniową wieżę z narożnymi przyporami, iglice nie zostały jeszcze zbudowane. Rzeźby na fasadzie zachodniej, wykonane przez Earpa w Londynie w 1876 roku, tympanon i posagi świętych: Piotra, Pawła, Andrzeja i Jana Chrzciciela. Nawy boczne i clerestorium wzmocnione niskimi bocznymi przyporami. Kapitularz od liturgicznej północno-wschodniej strony, ośmiokątne przypory.

Katedra świętego Andrzeja – katedra diecezji Moray, Ross and Caithnes Szkockiego Kościoła Episkopalnego. Mieści się przy ulicy Ness Walk w mieście Inverness. Zaprojektowana przez Alexandra Rossa i zbudowana w latach 1866-1869. Zbudowana w stylu neogotyku angielskiego według francuskiego szkicu. Wzniesiona z różowego gruzowanego kamienia budowlanego z Conon z dodatkiem kremowego kamienia nadmorskiego, zadaszona dachówkami z zielonych łupków z Westmoreland. Kruchta flankowana przez wieże o kwadratowym planie, nawa główna i nawy boczne, niewielkie transepty, stalle i półośmiokątne zakończone apsydą prezbiterium, ośmiokątny kapitularz od liturgicznej strony północno-wschodniej. Liturgiczna fasada zachodnia, szczyt nawy głównej flankowany przez wieże. Wejście główne nakryte łukiem podtrzymywanym przez trzy rzędy trzonów wyrastających z pokrytych boazerią lamperii i zwieńczonych przez wykuty maswerkowy szczyt, w tympanonie portal z rzeźbioną grupą reliefową z kamienia portlandzkiego flankowany przez filary z żabkowanymi pinaklami. Szczyt flankowany przez trzystopniową wieżę z narożnymi przyporami, iglice nie zostały jeszcze zbudowane. Rzeźby na fasadzie zachodniej, wykonane przez Earpa w Londynie w 1876 roku, tympanon i posagi świętych: Piotra, Pawła, Andrzeja i Jana Chrzciciela. Nawy boczne i clerestorium wzmocnione niskimi bocznymi przyporami. Kapitularz od liturgicznej północno-wschodniej strony, ośmiokątne przypory.