Zamek W Beaumaris

Zamek Beaumaris – średniowieczny zamek-warownia, w typie koncentrycznym, położony w Beaumaris na wyspie Anglesey w Walii . Jest jednym z kilkunastu zamków w Gwynedd ufundowanych przez króla angielskiego Edwarda I, w ramach kampanii walijskiej. Zamek Beaumaris położony jest naprzeciwko zamku llys w Abergwyngregyn po drugiej stronie cieśniny Menai Strait, przy której wznoszą się także zamki Conwy i Caernarfon. Jego właścicielem był w latach 1509–1535 Sir Roland de Velville, syn króla angielskiego Henryka VII. Obiekt należy do zespołu zamków i obwarowań miejskich w Gwynedd, które w 1986 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. DziejeZamek Beaumaris był ostatnią chronologicznie fortecą na terenie północnej Walii ufundowaną przez Edwarda I. Ludność zamieszkująca rejony budowanej warowni w tym w osadzie Llanfaes na rozkaz króla została osadzona w Newborough. Budowę zamku rozpoczęto w 1295 i trwała do 1298 roku. Ilość budowniczych zatrudnionych przy wznoszeniu warowni sięgała około 3500. Pomimo dużych kosztów, które wynosiły 15, 000 funtów, zabrakło funduszy i materiałów na ukończenie zamku. Król Edward I po zdobyciu Walii, podjął kampanię szkocką. Zachował się dokument w którym Mistrz Jakub z Saint George, anonimowy budowniczy zamków walijskich, w tym Beaumaris skomentował stan finansowy:

Zamek Beaumaris – średniowieczny zamek-warownia, w typie koncentrycznym, położony w Beaumaris na wyspie Anglesey w Walii . Jest jednym z kilkunastu zamków w Gwynedd ufundowanych przez króla angielskiego Edwarda I, w ramach kampanii walijskiej. Zamek Beaumaris położony jest naprzeciwko zamku llys w Abergwyngregyn po drugiej stronie cieśniny Menai Strait, przy której wznoszą się także zamki Conwy i Caernarfon. Jego właścicielem był w latach 1509–1535 Sir Roland de Velville, syn króla angielskiego Henryka VII. Obiekt należy do zespołu zamków i obwarowań miejskich w Gwynedd, które w 1986 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. DziejeZamek Beaumaris był ostatnią chronologicznie fortecą na terenie północnej Walii ufundowaną przez Edwarda I. Ludność zamieszkująca rejony budowanej warowni w tym w osadzie Llanfaes na rozkaz króla została osadzona w Newborough. Budowę zamku rozpoczęto w 1295 i trwała do 1298 roku. Ilość budowniczych zatrudnionych przy wznoszeniu warowni sięgała około 3500. Pomimo dużych kosztów, które wynosiły 15, 000 funtów, zabrakło funduszy i materiałów na ukończenie zamku. Król Edward I po zdobyciu Walii, podjął kampanię szkocką. Zachował się dokument w którym Mistrz Jakub z Saint George, anonimowy budowniczy zamków walijskich, w tym Beaumaris skomentował stan finansowy: