Zamek W Cardiff

Zamek w Cardiff – okazały normandzki zamek i XIX-wieczna rezydencja utrzymana w stylu wiktoriańskiego neogotyku, położony w centrum Cardiff, należący do największych atrakcji turystycznych Walii. Zamek w Cardiff 2 grudnia 1952 roku został wpisany na listę Zabytków Walii pod nr 13662 z zaliczeniem do klasy I z uwagi na to, że reprezentuje wyjątkowe architektoniczne cechy różnych epok, a zwłaszcza epoki wiktoriańskiej . HistoriaOkres rzymskiPod koniec lat 50. I wieku naszej ery w Cardiff został prawdopodobnie założony rzymski fort, ulokowany w strategicznym miejscu, ułatwiającym dostęp do morza. Wyniki wykopalisk archeologicznych, przeprowadzonych w latach 70. XX wieku, wskazują na to, że cardiffski fort był tylko pierwszym z czterech, jakie istniały w tym miejscu i z których pozostały fragmenty rzymskiego muru. XI–XIX wiekPo podboju przez Normanów na miejscu rzymskiego fortu zbudowany został donżon. Miejsce to zostało podzielone na części wewnętrzne i zewnętrzne, oddzielone od siebie ogromnym, kamiennym murem. Powstała rezydencja rycerska typu motte. Pierwszy donżon zbudował Robert Fitzhamon, normański lord Gloucester. Wiele wczesnych obiektów obronnych zostało prawdopodobnie zbudowanych z drewna. W kolejnych stuleciach rozbudowywano zamek, który był w posiadaniu wielu rodzin szlacheckich. Donżon zmienił wygląd ok. 1300 roku, kiedy wybudowano wieżę południową; zbudowano też wewnętrzny dziedziniec i prawdopodobnie Czarną Wieżę (Black Tower). W latach 1429–1439 Richard Beauchamp, hrabia Warwick, wybudował naprzeciwko muru zachodniego poligonalną wieżę i nowe założenie mieszkalne, rozbudowane pod koniec XVI wieku przez Henry'ego Herberta, 2. hrabiego Pembroke. W 1766 roku zamek odziedziczył lord Mountstuart, późniejszy 1. markiz Bute; od tego momentu zamek znajdował się w posiadaniu tego rodu. W 1776 roku 1. markiz Bute zlecił Henry'emu Hollandowi przebudowę zachodnich apartamentów, a Lancelotowi Brownowi urządzenie ogrodów. W roku 1850 pewne prace przy Czarnej Wieży wykonał John Prichard.

Zamek w Cardiff – okazały normandzki zamek i XIX-wieczna rezydencja utrzymana w stylu wiktoriańskiego neogotyku, położony w centrum Cardiff, należący do największych atrakcji turystycznych Walii. Zamek w Cardiff 2 grudnia 1952 roku został wpisany na listę Zabytków Walii pod nr 13662 z zaliczeniem do klasy I z uwagi na to, że reprezentuje wyjątkowe architektoniczne cechy różnych epok, a zwłaszcza epoki wiktoriańskiej . HistoriaOkres rzymskiPod koniec lat 50. I wieku naszej ery w Cardiff został prawdopodobnie założony rzymski fort, ulokowany w strategicznym miejscu, ułatwiającym dostęp do morza. Wyniki wykopalisk archeologicznych, przeprowadzonych w latach 70. XX wieku, wskazują na to, że cardiffski fort był tylko pierwszym z czterech, jakie istniały w tym miejscu i z których pozostały fragmenty rzymskiego muru. XI–XIX wiekPo podboju przez Normanów na miejscu rzymskiego fortu zbudowany został donżon. Miejsce to zostało podzielone na części wewnętrzne i zewnętrzne, oddzielone od siebie ogromnym, kamiennym murem. Powstała rezydencja rycerska typu motte. Pierwszy donżon zbudował Robert Fitzhamon, normański lord Gloucester. Wiele wczesnych obiektów obronnych zostało prawdopodobnie zbudowanych z drewna. W kolejnych stuleciach rozbudowywano zamek, który był w posiadaniu wielu rodzin szlacheckich. Donżon zmienił wygląd ok. 1300 roku, kiedy wybudowano wieżę południową; zbudowano też wewnętrzny dziedziniec i prawdopodobnie Czarną Wieżę (Black Tower). W latach 1429–1439 Richard Beauchamp, hrabia Warwick, wybudował naprzeciwko muru zachodniego poligonalną wieżę i nowe założenie mieszkalne, rozbudowane pod koniec XVI wieku przez Henry'ego Herberta, 2. hrabiego Pembroke. W 1766 roku zamek odziedziczył lord Mountstuart, późniejszy 1. markiz Bute; od tego momentu zamek znajdował się w posiadaniu tego rodu. W 1776 roku 1. markiz Bute zlecił Henry'emu Hollandowi przebudowę zachodnich apartamentów, a Lancelotowi Brownowi urządzenie ogrodów. W roku 1850 pewne prace przy Czarnej Wieży wykonał John Prichard.